Nacio en Bogotá

Bogotá (27-29 juli)

We zijn weer op reis! Dit jaar is Colombia onze bestemming: 48 jaar geleden het geboorteland van Sergio en daardoor hebben de kids ook de ‘Colombiaanse nationaliteit’ in hun geboortebewijs staan ;-) Dus hoog tijd voor onze kaaskoppies om die Latijns Amerikaanse roots eens te gaan ontdekken!  Voor de reis van huis naar Schiphol maken we gebruik van het aanbod van onze Uber-chauffeur Jan Lauwrens. Hij brengt ons gezellig weg en maakt meteen even wat opstartfoto’s. Op Schiphol is het aansluiten in de zwarte-zaterdag-rijen, maar ondanks dat schiet het best aardig op. We vliegen via Frankfurt naar Bogota en onze rugzakken draaien al rondjes op de band als we aan komen lopen. We proberen meteen even wat cash te pinnen. Maar dat lukt niet! Ook eenmaal door de Douane (incl formulieren en formaliteiten) in de hal van het vliegveld willen er geen peso’s uit de muur komen. Vraag van Luca: hebben jullie je werelddekking wel aanstaan voor je betaalpassen? .... ahum, beginnersfoutje ;-) 

Met een taxi van de officiële standplaats de stad in. Voelt fijn om hier weer te zijn. In nog erg roestig Spaans informeert Sergio of het al feest is vanwege de Tourzege van Bernal maar de chauffeur weet van niks. Er is wel atletiek in de stad volgens hem... Ook in latere gesprekjes blijkt het in Colombia vooral om voetbal, voetbal en voetbal te gaan. Zelfs in Bernal’s geboorteplaats Zipaquirá waar we later langs reizen is niets te merken van Bernal-gekte.

We logeren in Selinas, een prachtig hostel in de gezellige oude wijk La Candelaria. Bij aankomst is er op de binnenplaats een band aan ‘t spelen waarvan wij vermoeden dat het Colombiaanse hiphop is, maar Luca (onlangs nog op WhooHa festival) noemt het kattengejank. De jonkies nemen hun intrek in hun stapelbedje en de oudjes gaan nog even wat drinken en komen langzaam in Latijns Amerikaanse sferen. Erg leuk aankomen zo! De volgende ochtend zijn we vroeg wakker (6 uur) en na wat rommelen nuttigen we ons ontbijtje in het hostel en gaan de stad in. Op zondag zijn de musea gratis, dus er staat al een flinke rij bij het Museo del Oro. Maar in het land van El Dorado moet je natuurlijk wel het goudmuseum bezocht hebben. Daarna gaan we nog even naar Museo Botero (wereldwijd bekende Colombiaanse schilder/beeldhouwer) en dan zitten we aan de museum-tax. Voor de hele vakantie volgens de jongens ;-) Dus doen we ‘s middags wat actievers en maken een fietstocht door de stad met gids José. Bogota blijkt zeer geschikt voor fietsers, er zijn zelfs fietspaden. Maar aangezien op zondag menig Colombiaan met z’n gezin op pad gaat en door de stad slentert, zijn de fietspaden in beslag genomen door de voetgangers. Wij slingeren er lekker om- en doorheen, bekijken diverse wijken, graffiti’s, uitzichtpunten, koffiebranderij en bezoeken een markt waar we allerlei soorten fruit kunnen proeven: lulo, maracuya, zoete tomaat, cactusvrucht, erg lekker allemaal. De klapper was het bezoek aan Hospital San Ignacio: het ziekenhuis waar Sergio geboren is. Heel bijzonder om daar te zijn! En helemaal omdat we er nu met de kinderen rondlopen. Het is vaak een onderwerp van gesprek met de locals waar we eenvoudige gesprekjes mee voeren: Nacio en Bogota?? Tú?? Como puede? Y no hablas español?! Haha, ja het is ook best bijzonder, zo’n grote Hollander die in jouw stad geboren is. 

Na een lekkere happy hour cocktail en gaseosas Colombiana (door die geur en smaak zijn we echt in één keer terug in Colombia) genieten we van een goed diner bij Origen en zoeken we bijtijds onze bedjes op. 

Op maandagochtend ontbijten we bij Puerta Falsa, een piepklein tentje dat bekend staat om z’n delicatesse: chocolademelk met kaas! We kijken af bij de Colombianen naast ons hoe je dat eet, en ja, het is wel te doen, maar om nou te zeggen dat we dat thuis ook gaan maken... Wel leuk om te proberen in die setting. Thymo had er niet zo’n zin in en heeft in de gemeenschappelijke keuken van het hostel zijn befaamde ‘flapjes’ (wraps met gesmolten kaas) bereid, lekker vertrouwd ;-) Na het ontbijt en wat kletspraatjes met andere reizigers staat onze taxi klaar om ons vanaf het hostel naar de bushalte te brengen. We nemen de bus naar Zipaquirá, waar in de zoutgrotten een enorme ondergronds kerk is uitgehakt. Indrukwekkend, en we kunnen het niet laten om her en der even aan de muur te likken: het is allemaal zout! Aangezien we onderweg zijn naar het noorden, proberen we snel weer een volgende bus te pakken. Maar dat blijkt nog niet zo eenvoudig...een ‘behulpzame’ chauffeur gooit de rugzakken in de bagageruimte en wil ons wel naar een plek brengen waar een directe bus naar onze bestemming Villa de Leyva gaat: Terminal Norte in Bogota. Haha, de grapjas, we gaan niet eerst weer helemaal terug. Dus op zoek naar een alternatief, want we worden erg sacherijnig van het rondsjouwen met onze rugzakken, we hebben er al mee naar de zoutgrot gelopen (bergje op!) en weer terug... Via een mini-taxi, waar we nét inpassen met z’n vieren en alle bagage, komen we op de goeie plek terecht voor een bus naar Chiquinquirá en vervolgens nog een bus naar Villa de Leyva. 

Villa de Leyva (29 - 31 juli)

In het donker gaan we op zoek naar ons hotel: Posada San Antonio. Een mooi koloniaal pand vol met antiek en curiosa. Hier verblijven we twee nachtjes en vieren op dinsdag Natalie’s verjaardag. Zo leuk om weer op een nieuw plekje jarig te zijn! 

Met slingers, kado’s en gezang begint dinsdag 30 juli. Samen met de app’jes en de FaceTime met YenG zorgt het voor een jarig gevoel. We genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet in Spaans-koloniale setting en wandelen daarna door het stadje dat een Unesco erfgoed is en veel goed bewaarde huizen heeft. ‘S Middags doen we een inmiddels traditioneel verjaardagsuitje: rondtoeren op quads! Dit keer is ‘t verplicht om met een gids te gaan, dus we tuffen keurig achter de motorrijder aan. Onderweg wisselen we van plek en mogen de jongens voorop achter het stuur, superstoer natuurlijk. We rijden door een stoffig glooiend landschap langs azuurblauwe bronnen. Jammer dat we niet vrijuit kunnen crossen, maar alsnog erg van genoten!

Nu zijn wel even lekker aan het luieren in het hotel, schrijven aan de blog en doen een potje poolbiljart. Het lijkt wel alsof we vakantie hebben! ;-)