Een duik in de Perahera

(3-8 aug)
Als we op donderdagochtend wakker worden, zit Ser al op het balkon wat youtube-filmpjes te kijken over de basisbeginselen van het duiken. Hij heeft dan wel z'n PADI, maar het is alweer even geleden dat hij z'n laatste duik maakte (Thailand 2013), dus toch best spannend ;-) Thymo is er een beetje hieperdepiep van en Luca krijgt geen hap door z'n keel van het overvloedige ontbijt... Om 8.30u melden ze zich bij de duikschool en gaat het programma beginnen: flippers, maskers en duikpakken passen en vervolgens een introductiefilmpje op de laptop. Ser gaat eerst een fundive maken bij Suwami Rock (waar de resten van een Hindutempel op de bodem liggen) en zal zich later aansluiten bij de kids. Die gaan eerst in het zwembad werken aan hun basis skills. Dat gaat eigenlijk best goed en de bleke koppies beginnen al wat kleur te krijgen. De onderwatergebaren zitten er prima in en ze zijn klaar voor het grote werk: met een bootje de zee op naar een mooie duikplek. Onderweg pikken ze Ser op en samen kukelen ze zich achterover van boord en zakken langzaam met de divemaster langs het ankertouw naar beneden. Ruim drie kwartier later komen ze vol adrenaline en verhalen weer uit het water! Superveel vissen gezien en zelfs een zeeschildpad!! Allebei erg enthousiast over hun eerste duik (Luca: misschien ga ik ook wel m'n PADI halen!) en Ser heel blij dat hij dit samen met z'n zonen heeft beleefd, een prachtige ervaring voor alledrie. En Natalie zat lekker op t strand bij Fernando's met een verse ananassap en een boekje, even heerlijk relaxen in d'r eentje ;-). 's Avonds dineren we in The Crab aan het strand van ons hotel en bekijken het schouwspel van een grote groep locals die met vereende krachten een ca. 2km lang visnet handmatig vanaf het strand binnen trekken en vervolgens ter plekke de wat magere visoogst sorteren. Gelukkig gaan de puffer vissen nog net op tijd terug de zee in: oneetbaar of beschermd...?
Vrijdag genieten we nog even van de vijf sterren en verkassen dan voor drie nachtjes naar een hotelletje (Shivas) verderop aan het strand. Zonnebedjes onder een rieten dakje, barretje binnen handbereik, vers gevangen vis op het menu, een lange schommel aan de palmboom, beachvolleybal ...wat wil je nog meer... Drie dagen zand tussen de tenen! (en in bed...). Voor de noodzakelijke cash en wat cultuur (fort Frederick en prachtige hindu tempel bovenop een klif) gaan we per tuktuk nog even Trincomalee 'city' (op 5km) verkennen. De chauffeur wordt aangehouden omdat hij 4 mensen vervoert (en dan hebben we deze keer niet eens onze rugzakken bij ons;-) en moet zich naar eigen zeggen binnenkort bij de rechtbank melden. Flinke fooi gegeven...
We maken een snorkeltripje naar Pigeon Island, waarbij twee van ons een friendly encounter hebben met een 2m lange haai!! En een paar kleine black-tip reef sharks en veel kleurige visjes, waaronder wat Finding Nemo exemplaren: Gail (maanvis), Dory (blauwe vis met gele vlekken) en Nemo's zwart-oranje broertje bij een wapperende anemoon. 
Op maandag huren we twee scooters en tuffen een dagje langs de kust richting het noorden, waarbij we zo nu en dan even stoppen bij een mooi tempeltje of een koel drankje. Hoe verder weg we rijden uit het vrij toeristische Uppuveli en Nilaveli, hoe meer bekijks we hebben met onze blanke koppies en willempie-helmen. Kindertjes zwaaien vrolijk en roepen hello-hello. Een oude man zonder tanden staat langs de weg op de bus te wachten en gebaart dat hij nog best achterop de scooter past;-) We komen per toeval terecht op een verstopte baai met een mooi strandje waar je lekker in de golven kan klooien. Het wordt steeds drukker met locals, want het blijkt 'Poya' te zijn: een lang weekend in verband met volle maan. Een Sri Lankaan vertelt dat ze ongeveer 36 vrije dagen per jaar hebben, waarvan dus 12 Poya's en nog een riedel Boeddhistische, Hindu, Moslim en Christelijke vrije dagen. Best fijn, die onderlinge tolerantie:-)
Na een afscheidsdineetje bij Fernando's gaan we op dinsdag met de bus van Trincomalee naar Kandy. In verband met het naderende einde van de Perahera - een boedistisch 10daags festival - zijn er meer toeristen die de laatste avond graag nog mee willen maken. De bus zit dus voor een kwart gevuld met Nederlanders;-) Best gezellig voor een keer, dus we kletsen lekker in de rondte en Thymo doet een potje pesten met het stel dat achter hem zit. In Kandy is het vreselijk druk en de stoepen zijn al afgeladen met locals die een plekje bezet houden voor de optocht. We checken in bij een guesthouse op de heuvel (La Mansion) en gaan vrij snel terug de stad in, want ook wij willen graag een plekje bemachtigen om wat van de optocht te kunnen zien. We drinken en eten eerst nog wat in de koloniale sfeer van de Royal Bar en gaan daarna op zoek. We worden door een bijdehante Sri Lankaan ("voor weinig") geloodst naar de laatste vrije plekjes aan het eind van de route en kopen een plastic kleedje om zoals iedereen een stukje asfalt te claimen. En toen begon het wachten...van 18.30 tot ruim na 22u...! Zo opvallend dat al de Sri Lankanen om ons heen zonder te klagen al úren rustig zitten. Mensen ondergaan hun 'lot' zonder te piepen, nemen het zoals het komt. Wat een verschil met ons ongeduldige westerlingen die exact willen weten hoelaat het begint en eindigt, en gaan zeuren als het langer duurt of anders loopt. Daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen, en dat doen we dan ook. Ons geduld wordt rijkelijk beloond als de optocht ons eindelijk bereikt: prachtig geklede dansers (alleen mannen), muzikanten, acrobaten en olifanten met kleurrijke gewaden waarop honderden gekleurde lampjes zijn genaaid. Het is een kakofonie van toeters, belletjes en vooral veel trommels in allerlei soorten en maten. De optocht wordt geleid door mannen met lange zwepen die luide klappers maken op de straat (zonder het publiek te raken!). Het staat symbool voor de bliksem. De trommels staan voor de donder, de olifanten vormen de wolken en de belletjes symboliseren de regendruppels. De Perahera is niet alleen een religieuze processie, maar blijkbaar ook een soort van regendans. En verdomd, de nacht na de optocht regent het! Bijna achteraan de optocht komt de grootste olifant met een kopie van de heilige Tand in een gouden troon op z'n rug, geflankeerd door twee prachtig versierde olifanten met hun verzorgers op de rug. Het publiek wordt enthousiast en we mogen eindelijk gaan staan (de politieagenten hebben de menigte de hele avond al gemaand om te blijven zitten zodat iedereen de optocht kan zien). Het geheel duurt bijna drie uur en na afloop lukt het ons om een schaarse tuktuk te bemachtigen. De hoge 'actieprijs' kunnen alleen toeristen zich veroorloven, dus we voelen ons ietwat ongemakkelijk koloniaal als de tuktuk zich door de menigte wurmt en de heuvel op rijdt naar ons comfortabele bed. 
Op woensdag gooien we ons plan om voor de laatste dagen. We skippen ietwat oneerbiedig - temple overkill - Anuradhapura, de oude hoofdstad van Sri Lanka, vol tempels en met een 2eeuwen oude Bodi Tree (een stek van de boom in India waaronder Boeddha z'n verlichting ontving). In plaats daarvan reizen we naar Colombo, want Luca is van mening dat je toch zéker de huidige hoofdstad gezien moet hebben!