Via Karamel naar Kietel en Kandy

(25-28 juli 2017)

Als we 's ochtends wakker worden, kijken we vanuit ons villaatje uit over een groene jungle tot aan de horizon. We blijven drie nachtjes in Bogala Village Eco Resort, maar hebben nog niet ontdekt wat er eco aan is. Geen afvalscheiding of zonnecellen... het enige dat in aanmerking komt is de "recycling" van het douchewater: dat plonst vanuit een pijpje naast ons huisje zo de helling af en de plantjes krijgen dus regelmatig wat sop te verwerken! En wat erg in de smaak valt bij de kids is de rode (!) led-verlichting onder ons bed: we dromen heerlijk op onze Starship Enterprise. 
Op woensdag doen we rustig aan en vertoeven naast 't zwembad en onder de bomen. Er zijn verder vrijwel geen gasten, dus we hebben de onverdeelde aandacht van het personeel. Meestal gaat de communicatie met locals vrij gemakkelijk in het Engels, maar hier verloopt het wat stroever. De vragen die we stellen over de menukaart worden hakkelig beantwoord en ze lachen vooral vaak en vriendelijk, want toegeven dat je ons niet snapt is blijkbaar erg onbeleefd ;-) En wij snappen de non-verbale communicatie soms niet helemaal: het Srilankese ja-schudden houdt 't midden tussen een Hollandse ja- en neebeweging, maar dan tegelijkertijd. Het hoofd wiebelt wat heen en weer op de romp, en dat lijkt voor ons op "mwah, ik twijfel nog". Maar is dus eigenlijk een volmondig "ja". Het is steeds dus weer even afwachten wat we nou eigenlijk besteld hebben... 
Donderdagochtend dalen we de heuvel af en zoeken naar de bushalte. We hoeven nooit lang te wachten op vervoer: bussen of tuktuks zijn vrijwel altijd rap beschikbaar. Zo ook vandaag, en we zoeken een plekje in de bus waar we onze benen goed kwijt kunnen. De bijrijder vraagt waar we eruit willen en Ser zoekt het snel op in de app. De namen van de stadjes in Sri Lanka zijn voor ons kaaskopjes lastig te onthouden... Kothiyakambura, Avisawella, Karawanella, Kithulgala. Pfff, waar moesten we nou ook al weer overstappen? We proberen het dus met ezelsbruggetjes: overstappen in Karamel en dan richting Kietel ;-) Onze bestemming is Kithulgala, de Adventure Capital van Sri Lanka. Hier schijn je goed te kunnen whitewater raften, en na onze kennismaking daarmee in Costa Rica hebben zelfs de waterwatjes van de familie zin om dat nog een keertje te doen! In de bus zitten we (toevallig?) naast een rafting guide, die ons wat leuke filmpjes van zijn tochten laat zien op z'n telefoon. Hij doet ons een mooi aanbod voor een combi van raften en canyoning, maar over dat laatste zijn de waterwatjes het nog niet eens...de guide neemt ons dus mee in z'n tuktuk naar het eindpunt van het raften, waar twee Denen net uit de boot zijn gestapt en hun ervaringen wel even willen delen. OK, we zijn om, let 's do this. We kleden ons om in het junglehuisje van de guide (my house is your house) en een halfuurtje later stappen we met zwemvest en peddels in de boot. We nemen de commando's nog even door: forward peddle, backward peddle, relax, hold the rope en get down! En daar gaan we, richting de eerste 'rapid'. De guide heeft in de gaten dat we er lol in hebben en stuurt zodanig dat we volop in de golven duiken. En op de makkelijke stukjes laat hij de boot dwars op de golven draaien zodat we dreigen te kantelen. Natalie gilt haar keeltje schor, Luca kijkt soms wat benauwd en Ser&Thymo hebben dolle pret. Dat het keihard gaat regenen (eigenlijk de eerste serieuze buien sinds we in SR zijn) kan de pret niet drukken, we zijn toch al zeiknat! Halverwege gaat de raft aan de kant en klimmen we een junglepad omhoog langs een riviertje. Daar maken we kennis met canyoning: je mee laten voeren met het riviertje, glijden langs watervallen en springen van de rotsen in diepe poelen. Best eng en soms best hoog...en superleuk! Natalie verlegt weer wat grenzen en eigenlijk zijn we allemaal heel trots op ons. We stappen weer in de raft en doen nog een aantal rapids. We komen door het dal waar de film Bridge over the River Kwai is opgenomen. In Vietnam zagen we de echte brug en hier liggen restanten van de geëxplodeerde filmbrug op de bodem van de rivier. Het laatste stukje van de route mag Thymo de boot besturen en zigzaggen we over het water naar het eindpunt;-)
's Avonds eten we weer in ons resort, waar de laatste hand wordt gelegd aan de versiering van de wedding hall. Op vrijdagochtend is onze ontbijttafel 'verbannen' uit de eetzaal en naast het zwembad gezet (prima plekje waar we de andere twee ochtenden ook best hadden willen zitten!). De bruiloft is inmiddels begonnen en we zijn getuigen van een fotoshoot langs het zwembad. Vooral de bruid en ook de gom zien er prachtig uit en worden omringd door mooi aangeklede getuigen en kinderen. Als we wat later op de geluiden in de wedding hall afgaan, kunnen we een stukje zien van de Srilankese huwelijksceremonie. Heel bijzonder om van zo dichtbij mee te maken! En een raar contrast om vervolgens met onze (inmiddels niet meer zo frisse) reiskleding en rugzakken langs de festiviteiten te lopen richting de uitgang.
Onze reis gaat weer verder, richting Kandy, ongeveer 2 uur met de bus. Met de rugzakken op schoot proppen we ons met z'n viertjes in de tuktuk die ons heuvel-op rijdt naar Imaaya Homestay. Een ontzettend lief SriLankees koppel ontvangt ons en geeft wat tips voor een 'short visit to Kandy'. We gaan naar een dansvoorstelling en mogen natuurlijk de Temple of the Tooth niet missen. Het is een groot tempelcomplex dat het heilige der heiligen vormt voor elke boeddhist, die hier eenmaal in zijn/haar leven naartoe zou moeten komen. Het stikt er dan ook van de pelgrims die in witte kledij de tempel bezoeken en offers brengen. De tand van Boeddha is ooit gered uit het vuur bij z'n crematie en na wat omzwervingen in Kandy terecht gekomen. Daar wordt hij bewaard in een gouden kistje, in een gouden kistje, in een nóg groter gouden kistje (en dat dan 7x). Eenmaal per dag gaat het deurtje open van de ruimte waar de 'heilige graal' staat en laten wij nou toevallig nét op dat moment in de tempel zijn! De komende 10 dagen is het jaarlijkse festival Perahera, waarbij er elke avond processies zijn in de stad. Natalie dacht gelezen te hebben dat 't op 28 juli begon, maar helaas zat ze er een dagje naast (reizigersdementie...) en missen we de start van het festival, want we hebben al twee nachten vooruit geboekt op een volgende plek (luxe want jarig!). Gelukkig duurt het 10dgn, dus we komen nog een extra nachtje terug in Kandy op 7 augustus, de laatste en blijkbaar meest indrukwekkende feestavond. 
 's Avonds kletsen we nog een tijdje op het terras van onze Homestay met de zoon van de eigenaren. Hij is 'lawyer in Colombo' (dat had z'n vader ook al een paar keer vol trots verkondigd), spreekt redelijk goed Engels en vertelt ons wat bijzonderheden over Kandy, Srilankese gebruiken en het boeddhisme. Sergio leest er ook wat over in zijn boek en haalt er een mooie boeddhistische levenswijsheid uit: er is geen weg naar geluk, geluk is de weg...!
Bij het ontbijt op zaterdag komt Thymo's grote wens uit. Hij wil al de hele vakantie graag een keer pannenkoeken bakken, maar nergens hebben we onze eigen keuken. In de Homestay mag hij voor 't ontbijt helpen met de bereiding van de pannenkoekjes. Naar lokaal recept, dus met kokos/honing/kardemom. Dat "prutje" schraapt Thymo er  vervolgens (buiten beeld) weer vanaf, en hij smult van z'n bakseltjes. En wij ook!