22 - 26 juli Hernieuwde kennismaking Indonesië

Na een pauze van vier jaar maken we deze zomer weer een verre reis. Dit keer gaat een lang gekoesterde wens in vervulling: island hoppen over de kleine Sunda eilanden in Indonesie! De tickets waren in januari al geboekt, de eerste twee overnachtingsplekken liggen vast, een tussentijdse boottrip is gereserveerd en verder ligt de wereld nog aan onze voeten. Wat een weelde dat dit weer kan na de covid-periode…!

We vertrekken vanuit Leiden en worden uitgezwaaid door YenG. Zij passen een ruime week op hond Felix en het huis, en daarna is Jochem (onze lieve uitlaaphulp) ingeschakeld als alternatief hondenpension. Wij kunnen dus met een gerust hart op pad. We vliegen met Emirates vanuit Düsseldorf dus dat biedt Thymo de gelegenheid om eens het gaspedaal in te trappen zodra we de grens over zijn: zijn primeur als coureur boven de 120 km/uur (op een enkel billenknijpmomentje na gaat het helemaal prima!). We laten de Tesla in valet-mode achter bij de parkeerplaats waar de jongens ‘m over ruim 3 weken weer zullen oppikken. Een taxi dropt ons bij de vertrekhal en we zijn in een vloek en een zucht ingecheckt en door de security. Da’s wel een verschil met Schiphol 😉

Na een comfortabele stopover in Dubai waar nog wat nooddollars gepind worden, landen we op 23 juli in Jakarta en daar sluiten we achteraan in de lange rij voor de douane & visa on arrival. Pff… bijna 2 uur wachten… De muziek in de aankomsthal doet vermoeden dat we in de rij bij de Efteling staan, maar verder is elke gelijkenis afwezig: geen bordjes met ‘vanaf hier nog 60 minuten’ of andere wachtverzachters, maar rustig overgeven aan druk stempelende ambtenaren achter vier balies die ook nog af en toe even een rookpauze nemen. Ook jammer dat de jongens inmiddels volwassen zijn zodat we niet langs de rij geloodst worden. We hebben gelukkig geen overstaphaast, want we reizen pas morgen weer door naar Lombok en hebben een nachtje in een comfortabel hotel in Jakarta. Wat een kookpot van auto’s, (superveel!) brommers en lelijke betonnen gebouwen. En wat een boel mensen, en wat zijn ze ontzettend vriendelijk. Van de simkaartverkopers tot het koffermannetje in het hotel: allemaal even aardig en behulpzaam. Ons indonesisch gaat vooralsnog niet verder dan trimakassi (dankuwel), en dat wordt al zeer gewaardeerd en beantwoord met gevouwen handen en een lichte buiging. Dat laatste voelt altijd wat ongemakkelijk, maar we wennen er vast snel aan. We frissen ons op en gaan meteen te voet het centrum in waar we op zoek gaan naar Cafe Batavia. Het ligt aan een groot plein tegenover het Gouverneurskantoor en behoort tot de koloniale restanten uit de tijd dat de Nederlanders hier bivakkeerden. Niet iets om heel trots op te zijn, maar toch een bijzondere gewaarwording. We bevinden ons overigens tussen een paar andere Nederlandse gezinnen die ook in het vliegtuig zaten, dit is blijkbaar een must-do in een verder niet zo aantrekkelijke stad😉. Vanaf de eerste etage hebben we uitzicht over het plein, dat helemaal vol zit met mensen die hun zondagavond ontspannen doorbrengen op kleedjes tussen de eetkarretjes met sate en mango, straatmuzikanten en prullariaverkopers. We  zien verschillende jongeren zichzelf filmen met een iPhone op een standaard en belicht  door een cirkelvormige lamp. Blijkbaar is live-streamen op TikTok het nieuwe verdienmodel😁. Om 21u klinkt ineens een doordringend alarm over het plein: accuut staat iedereen op en begeeft zich naar huis, in een mum van tijd is het plein leeg. Bizar, het lijkt wel een avondklok… Wij kunnen rustig ons sateetje opeten en wandelen daarna weer terug naar ons hotel voor een onrustige jetlag-nacht.

De vorige keer dat we hier waren was 16 jaar geleden, toen de jongens nog 2 en 4 jaar waren! Ze weten er niet veel meer van en herinneren zich vooral dingen van de foto’s en bijbehorende verhalen. Toch is het grappig dat Luca wel meteen die typische aziatische geur benoemt die we ruiken zodra we een winkel instappen (het is een bepaald schoonmaakmiddel vermoeden we). 

Op maandag 24 juli vliegen we van Jakarta naar Lombok. Daar worden we opgehaald vanaf het vliegveld door een taxichauffeur die naar ons wappert met een naambordje ‘van kaulen’ (de Nederlandse eu wordt hier een fonetische au 😉) Hij brengt ons naar een strandje (tamelijk eufemistisch ‘Pearl beach resort Harbour’ genoemd) aan de kust van Zuid-West Lombok, waarvandaan we met een typische kano/boot met houten drijvers naar ons resortje op Gili Asahan worden gebracht: Pearl Beach Resort. Een aanrader van Roger&Colin die hier een paar maanden geleden waren, en ze hadden gelijk! Dit eilandje is een van de ‘secret Gili’s’ in tegenstelling tot de bekendere Gili’s in het Noord-Westen van Lombok waar we 16 jaar geleden waren en die naar onze verwachting ondertussen erg ‘ontwikkeld’ zijn.
De eerste nacht logeren we in twee garden bungalows en daarna schuiven we voor twee nachten door naar de Beach Villa. Het is hier een heerlijke plek om tot rust te komen en de jetlag te verwerken. Voor Luca is het best even een overgang na twee weken volledige onderdompeling in de lustrumfeesten van Augustinus. Sergio en ik ervaren voor het eerst sinds lange tijd geen afkickverschijnselen van het werk: een goed teken dat we niet in de stressvolle overdrive hebben gestaan de afgelopen week. 

Sergio maakt op dinsdag meteen een refreshers duik, zodat hij zijn PADI-ervaringen kan terughalen. Het is even wennen, maar na twee duiken zit hij er weer helemaal in en heeft al drie schildpadden gezien. Snorkelen is overigens ook een lust op dit eilandje: er ligt een koraalrif recht voor het strand en met onze snorkelmaskers dobberen we heerlijk in het rond en zien prachtige koraal en kleurrijke vissen. Zelfs een zwanger zeepaardje recht voor onze villa!  ‘s Middags wandelen we in 1,5 uur het eiland rond en genieten met een drankje in een zitzak van de ondergaande zon. We eten bij ons resort dat een verrassend goede kaart heeft met voor elk wat wils. 50.000 rupiah voor een hoofdgerecht klinkt veel maar is slechts zo’n €3. 

Voor woensdag hebben we een snorkeltrip met z’n viertjes geboekt. Vertrek recht voor onze villa om 8 uur. Na enig protest van de jongens staan we op tijd klaar. Drie van ons hebben dan zelfs al ontbeten😉. We worden op drie verschillende plekken (Gili Rengit, Gili Layar en Gili Gede) is het water gedropt en een stuk verderop weer opgewacht. Supermooi ondiep koraal in vele kleuren, héél veel tropische vissies en ook nog zeeschildpadden gezien. Je zwemt bijna letterlijk door een gigantisch aquarium. Ook fijn dat je relaxed met de stroming mee kan drijven en dat er verder bijna niemand te zien is. Een korte stop bij een ‘winkeltje’ dat nog opgebouwd wordt (we waren echt vroeg…) brengt ons nog een ter plekke geslachte kokosnoot en wat andere versnaperingen.

De middag besteden we met relaxen, zwemmen en alvast zoeken naar een volgend plekje in de buurt van Kuta Lombok. Thymo probeert nog een massage te boeken voor sommigen van ons, maar de massage-dame is helaas ziek. Er komen nog genoeg kansen schatten we in.