27-31 juli: 51 kaarsjes van Kuta naar Tetebatu

Vanaf Gili Asahan nemen we een bootje terug naar het ‘vasteland’ van Lombok, waar al een taxichauffeur voor ons klaarstaat om ons naar Kuta te brengen. Het openbaar vervoer op Lombok is zeer beperkt: bussen rijden er nauwelijks en iedereen maakt gebruik van (brommer)taxi’s of een gedeelde auto. Wij passen ons makkelijk aan! En aangezien Lombok niet zo groot is (70 x 70 km) ben je vrij snel van A naar B. In Kuta - niet te verwarren met Kuta op Bali - verblijven we in RaCottage, iets buiten het stadje midden tussen het groen en vlakbij een 4G mast (dus lekker snelle wifi😉). Het aantrekkelijke zwembadje wordt meteen uitgeprobeerd en we relaxen wat op de bedjes ernaast, omgeven door tig soorten palmen, bamboe, bananenbomen, bougainville en heliconia’s. De rieten daken geven het geheel een nog tropischer uiterlijk, heerlijk! Om ons te verplaatsen in de omgeving hebben we twee scooters gehuurd, die klaarstaan zodra we naar Kuta willen rijden om te gaan eten. Geen registratie, rijbewijscontrole, verzekeringspapieren en kleine lettertjes. We maken voor de zekerheid toch nog maar een paar foto’s, om mogelijk gedoe achteraf te voorkomen, en gaan op pad (overigens vroeg de eigenaar achteraf naar die foto’s omdat wij wat schade hadden gemaakt…en netjes vergoed natuurlijk). Kuta is een behoorlijk toeristisch plekje vanwege de mooie strandjes en watersportmogelijkheden. Veel surf-dudes en backpackers dus. We wandelen een rondje en eten bij de tip van onze kapper uit Leiden, een van haar vrienden heeft een paar restaurants in het dorp. En dat was een toptip: Thymo heeft eindelijk eens wagyu biefstuk kunnen eten! Zou dat vlees nou echt zo heerlijk mals zijn door de massages die de koeien krijgen? De volgende dag toeren we over het eiland en komen langs een heuvel waar de Worldcup Paragliding wordt gehouden. We nemen een kijkje, maar door de harde wind liggen de wedstrijden stil. Wel worden we warm onthaald in het cafeetje met geweldig uitzicht. De marketing skills van de eigenaar zijn prima in orde: ze bieden ons een nieuw lokaal frisdrankje (honing/lime) aan en vragen ons het te vergelijken met de bestelde Sprite. Als we zeggen dat we het echt lekker vinden, komen de telefoons tevoorschijn en worden we gefotografeerd met wat bijbehorende mannetjes om ons heen. Dus binnenkort zie je ons lachend met opgestoken duimen op de billboards in Lombok! ;-) We tuffen verder naar Pantai Nambung, een prachtig strand (we hebben er al veel gezien maar deze was écht nóg mooier!). Er zou hier een waterval moeten zijn, en het blijkt een grote rots te zijn waar het water overheen slaat bij hoge golven. Het is nogal een klauterpartij en Luca en ik wagen het erop. Thymo heeft een schaafwondje op z’n teen opgelopen bij een kleine bermverschuiving met de brommer. Ser en Thymo blijven op het strand om lekker wat te zwemmen. Het golfsurfen zou hier groots moeten zijn, maar we zien ze maar sporadisch, blijkbaar zijn de condities ‘s ochtends vroeg het best, en dan slapen we nog ;-) Dus de surflessen worden door de jongens niet overwogen, bovendien is Luca niet zo’n waterrat (van wie zou-ie dat nou hebben?). 

Zaterdag rijden we naar een authentiek Sasak dorpje (oorspronkelijke bewoners van Lombok) en worden rondgeleid langs kleine rieten huisjes met geweven bamboematten als muur en vloer. Erg toeristisch, maar wel de moeite waard om een beeld te krijgen van hoe mensen in deze oude tradities doorleven. ‘s Avonds spatten we uit bij het beste restaurant van Lombok: Japans/Asian Fusion. En het was sterrenniveau heerlijk!! Een mooi pre-verjaardagsdiner, want op 30 juli vier ik mijn 51e op Lombok. De taart (met echte verjaardagskaarsjes) wordt door de heren geregeld in het dorp en smaakt verrukkelijk. Wel snel opeten, want de chocolade smelt op je vorkje. We pakken in en verplaatsen ons met taxi naar Tetebatu. Onderweg pikken we nog een passagier op (er was nog een stoeltje vrij) en de chauffeur blijkt geen ervaren navigator, want hij rijdt een paar keer fout waardoor we via hobbel-de-bobbel weggetjes naar ons nieuwe plekje stuiteren. Onderweg staan we zowaar ineens stil voor een stoplicht, iets waar we ons over verbazen want die hebben we na de hoofdstad nergens meer gezien!

In ons nieuwe plekje logeren we in schattige basic hutjes op palen die rond een mooie tuin en zwembadje staan, met uitzicht op Gunung Rinjani, de hoogste vulkaan van Lombok. Die moeten we erbij denken, want het is bewolkt☺️ Ik word verwend met een heerlijke full-body-massage die Sergio voor me geregeld heeft en ‘s avonds eten we een ‘Indonesische rijsttafel’ die hier niet zo heet, maar wel op hetzelfde neerkomt: allerlei lokale gerechtjes om samen te delen. De eigenaresse blijkt ook een fantastische kok! De tafel was gedekt naast het zwembad en omringd door kaarsjes, een mooi verjaardagskado! De muziek werd live verzorgd door twee mannen die de dag erna onze gids zijn: Budi en Riki. Budi is in charge en weet ontzettend veel over de omgeving. Riki dribbelt achter ons aan en roept om de paar meter  “Luca Thymo look!” of “wats out mis” als hij mij wil behoeden voor uitglijden. En z’n lach is legendarisch, een soort schor gehinnik. Ze nemen ons mee door de rijstvelden, watervallen en langs tientallen kruidenplanten en fruitbomen, de natuur is hier overweldigend mooi. In een gehuchtje is een bruiloft bezig en we worden uitgenodigd om een kijkje te nemen. Dat levert altijd een soort ongemakkelijke combinatie van nieuwsgierigheid, verwondering en gêne op… en zoeken naar een respectvolle manier om weer verder te lopen. Overal zijn waterbronnen die ervoor zorgen dat de rijstplanten in de sawa’s via slimme irrigatiekanalen worden voorzien van natte voetjes. Wat een ongelooflijke hoeveelheid handwerk komt eraan te pas…. De vrouwen zorgen voor het zaaien en het verzamelen en planten van de zaailingen. De mannen ploegen de grond, zorgen voor de irrigatie en oogsten de volgroeide rijst. Strikt gescheiden taakverdeling. Net zoals in de moskees, daar is het ook strikt gescheiden. In deze omgeving is 99% van de bevolking moslim en dus schalt er 5x per dag keihard gezang van de imam door de vallei. Overdag is dat prima, maar om 5u ‘s ochtends is het vrij irritant…😩 We zijn benieuwd hoe dat gaat zijn op Sumbawa, waar we morgen naartoe reizen. Vroeg op voor de taxi naar de boot, en dan verder per bus over het nieuwe eiland. En zoeken naar een ATM waar voldoende contanten uitkomen, we zijn dikke miljonairs hier😅