Olifanten in Udawalawe

(20-22 juli)

De treinrit van Bentota via Galle naar Matara loopt geheel via de kustlijn. Halverwege de route staat een gigantisch Boeddha beeld als monument voor de ruim 30.000 slachtoffers van de tsunami in 2004. Een deel daarvan is destijds overleden toen ze in precies deze trein zaten: ze werden overspoeld door metershoge tsunami-golven... bijna niet voor te stellen... Het water kwam tot 2km landinwaarts en onderweg zien we veel geruïneerde huizen die nog niet zijn hersteld. Indrukwekkend. En tegelijkertijd een prachtige route. 
In Matara stappen we uit de trein en meteen spreekt een mannetje ons aan. Hij wil ons wel met zijn tuktuk naar het busstation brengen en overtuigt ons ervan dat het écht gaat passen. Met vier personen van Europees formaat plus vier rugzakken lijkt ons dat een onmogelijke opgave, maar hij blijkt een imperiaal op z'n tuktukje te hebben gemonteerd! Beetje inschikken op 't bankje, Thymo op schoot en zo knetteren we in een paar minuten richting de bus. Nummer 11 staat al klaar, we stappen in en hupsakee, daar gaan we naar Udawalawe. De bus is proppievol, maar we bemachtigen nog een zitplaats en kijken onze ogen uit. Wat is het toch mooi om zo tussen de locals te reizen. Met typische Indiaas/Srilankese zangerige popmuziek op de achter(voor!)grond verandert het landschap langzaam van tropische kustlijn naar jungle, afgewisseld door sappig groene rijstvelden. We hebben een hostel in Thimbolketiya (Nature Lovers Homestay): vanaf de kruising op een drukke doorgaande weg lopen we een steegje door en komen we terecht in een overdadig groene en stille setting. We volgen de bordjes naar onze homestay. Een lekker plekje en een groot verschil met de luxe villa waar we vandaan kwamen. We hebben met z'n viertjes een kleine kamer waarin twee 2pers bedden zijn gepropt, met klamboes met gaten en een ventilator. Juist die afwisseling maakt dat we steeds weer erg genieten van een wat luxer plekje! De eigenaar is superaardig en zorgt voor heerlijke ontbijtjes en currymaaltijden. Vrijdag staan we vroeg op en stappen om 5.30u in de safari-jeep van de gids die ons het nationaal park Udawalawe gaat laten zien. Dit park is speciaal vanwege de vele olifantenkuddes die er leven. Na een uur hebben we echter alleen nog wat herten en pauwen gezien, we maken ons zorgen of het nog gaat lukken met die olifanten. Maar ons geduld wordt beloond en we zien uiteindelijk flink wat prachtige exemplaren. De Aziatische olifant is wat compacter dan de Afrikaanse en heeft kleinere oren. We kunnen met de jeep best dichtbij komen en de gids zet steeds de motor uit om ze heel rustig te kunnen bekijken. Héél gaaf, vooral als we een moederolifant met baby spotten. Het kleintje is echt schattig en blijft dichtbij z'n moeder in de buurt om zo nu en dan wat melk te kunnen drinken. Hij oefent met z'n  slurfje en probeert takjes op te rapen, maar dat is nog een hele kunst ;-) Na 5 uur rondtoeren hebben we een mooi lijstje met dieren gezien, waaronder olifanten, jakhals, aapjes, krokodillen, waterbuffels en vele soorten (roof)vogels. Ook het landschap is prachtig, het leek alsof we op een Afrikaanse savanne reden. Best bijzonder op zo'n tropisch eiland. 's Middags luieren we wat bij ons hostel en zwemmen in de nabijgelegen rivier. Iets verderop zijn vrouwen de was aan 't doen en sopt een oude man z'n tengere lijf schoon. 's Avonds kletsen we met een Brits stel op de veranda en drinken we koude cola met een scheut Bacardi uit de taxfreeshop van 't vliegveld. De gekochte limoenen bleken helaas droge mandarijntjes, dus dan maar een Cuba Libre sin limon! 
Zaterdag worden we na 't ontbijt met de tuktuk naar de bushalte gebracht, waar we wachten op bus 98 richting Wellawaya. Hij rijdt eenmaal per uur, maar na een kwartiertje komt hij er al aan: snel de rugzakken achterin en de bus in springen. Het eerste deel moeten we staan, maar we worden geëntertaind door de Bollywood film op het tv scherm in de bus. Ser kent het genre nog uit India: stoere mannen, verliefd knipperende dames, gevechten met veel schoppen&slaan, wonderbaarlijk ongeschonden mannen en zo nu en dan een luidruchtige muziekclip tussendoor met dansende dames in kleurrijke sari's. De kids lachen er smakelijk om: "wat is dit nép, waarom kijken die mensen hier naar?" Tsja, smaken (en culturen) verschillen!
In Wellawaya stappen we over op de bus naar Ella, dat ligt in de zogenaamde Hill Country. De bus kruipt langzaam de bergen in en de theeplantages komen in zicht. Een mooie omgeving om neer te strijken voor een paar dagen!